Driewielkar (inv. nr. 470)

Zotte kar

Er bestaan verschillende types driewielkarren. De variant met het volledig roterend voorwiel is het best bekend en ook meest gebruikt. Er bestaat ook een driewielkar waarvan het voorwiel niet onder het snak – de opwaartse buiging in het onderstel vooraan de kar – draait, maar tussen de balken van het onderstel loopt. Dit type driewielkarwordt ook wel sleep- of slijkkar genoemd. Het voorwiel is ofwel op een vaste as geplaatst en kan dan enkel rechtdoor lopen. Of de as kan schuin naar voor en naar achter schuiven in een U-vormige beugel. Het voorwiel heeft zo een beperkte draaimogelijkheid. Dit maakt de kar moeilijk bestuurbaar. Landbouwers gaven het terecht de bijnaam ‘zotte kar’ of ‘stomme kar’. Van dit kartype zijn er slechts enkele bewaard gebleven. Naast het exemplaar in de Collectie Bulskampveld zijn er onderstellen bekend uit Reninge en uit Beveren-aan-de-IJzer bewaard in het Openluchtmuseum Bokrijk en het Openluchtmuseum Bachten de Kupe. In Navigo in Oostduinkerke is een kleiner model van hetzelfde type bewaard dat vissers van de Westkust gebruikten om hun vangsten naar huis te brengen.

Maurice Deschodt gaf zijn naam aan de staakmolen Deschodt in Wormhout. De molen is volledig uit hout vervaardigd. Volgens het opschrift is de molen in 1756 gemaakt door de gebroeders De Smyttere uit buurgemeente Arnèke. De twee verdiepingen tellende molen heeft een gewicht van naar schatting 80 ton en het wiekenkruis heeft een spanwijdte van 24 meter. Bewoners noemen de molen ook wel le géant des Flandres (de reus van Vlaanderen). In 1921 kocht Abel Deschodt de molen. Hij renoveerde het geheel en plaatste diverse mechanische krachtbronnen zoals een dieselmotor (1939), een locomobiel (1940-1945) en een elektromotor (na 1945). Deze zijn nog allemaal aanwezig. In 1966 schonk Abel Deschodt de molen aan de gemeente, één jaar voor zijn overlijden. Het molenaarsbedrijf werd overgenomen door zijn zoon Maurice. Die wilde opnieuw met windkracht werken maar het wiekenkruis was versleten. De gemeente Wormhout knapte samen met de hulp van de ‘Regionale Vereniging van vrienden van de Molen’ de molen terug op. In 1983 was de molen weer operatief. Later verwierf de gemeente ook het molenaarshuis. Vandaag is het geheel een toeristische attractie aan de Route de Cassel in Wormhout. De imposante molen is zeker een bezoek waard.