Bierboom

Manueel vervoer

Bij aankomst aan een café of huis moest de bierton meestal naar de kelder worden gedragen. Een gevulde ton kon gemakkelijk 150 kg of meer wegen. Bovendien was er aan een ton weinig grip. Als er een hellend vlak aanwezig was, kon men de ton naar beneden laten glijden. Een transportladder vervulde dezelfde functie. Het ging echter minder vlot om de tonnen omhoog te duwen. Om tonnen uit de kelder te halen, gebruikten voerlui soms ook een windas (katrol). Maar evengoed moest de ton via een trap naar beneden worden gedragen. En dat gebeurde met de bierboom. De ton werd op de grond gelegd. Vervolgens werd achter de uitstekende rand een haak aangebracht die op zijn beurt met een ketting aan de bierboom was verbonden. Eén persoon nam vooraan plaats, de andere achteraan.

De boom werd dan gelijktijdig op de schouder van de voorste en de achterste persoon gelegd en zo overbrugde men vrij vlot korte afstanden. Beide dragers konden kiezen om het juk op dezelfde schouder te dragen of diagonaal. Het gebruik van een dergelijke draagboom vereiste, zeker bij het afdalen van een steile trap, behendigheid van de tweede drager. Door te trekken aan de kettingen of aan het vat verhinderde hij dat de last bruusk tegen de rug van de drager vooraan terechtkwam en zo het evenwicht verloor. Vanaf het interbellum nam het gebruik van de bierboom snel af.